شاید کسی نداند که سانفرانسیسکو، ایالت مشهور و پرآوازه آمریکا در قرن بیست‌ویکم پایتخت برده‌داری زنان به شمار می‌رود و زنان فریب‌خورده‌ای که به امید یافتن شغل، به این دنیای وحشت‌آور وارد می‌شوند، آن‌قدر از قاچاقچیان می‌هراسند که دستگاه پرطمطراق «FBI» و پلیس آمریکا نیز نمی‌تواند کاری برای آنان انجام دهد.
به گزارش سرویس بین‌الملل «بازتاب»، «سانفرانسیسکو گیت»، رسانه محلی سانفرانسیسکو در گزارش تفصیلی در این‌باره نوشت: بیشترین آمار را وزارت امور خارجه آمریکا منتشر می‌نماید که برآورد می‌کند سالانه حدود ششصد تا هشتصد هزار نفر برای کار اجباری و بردگی زنان در جهان قاچاق می‌شوند که 80 درصد آنان زن و دختر هستند. بیشتر زنان قاچاق‌شده نیز در پایان به مراکز تجاری ... می‌رسند.
وزارت امور خارجه بنا بر تحقیقات «سیا»، برآورد می‌کند که هر ساله، حدود 14500 تا هفده هزار قربانی قاچاق انسان به آمریکا آورده می‌شوند. البته این گزارش مشخص نمی‌کند که چه تعداد آنان قربانی قاچاق زنان هستند. برخی گروه‌های فعال در این زمینه، تعداد قربانیان آمریکا را بسیار بیشتر می‌دانند، در حالی که دیگران از دولت این کشور به خاطر اغراق در این مشکل انتقاد می‌کنند.
زنان که به هدف صنعت ... قاچاق می‌شوند، عمدتا از مناطق جنوب شرق آسیا، اتحاد شوروی سابق و آمریکای جنوبی هستند که با قول شغل‌های پردرآمدی نظیر مدل یا مهماندار به آمریکا آورده شده و تنها به ...خانه‌ها، کلوپ‌ها و مکان‌های مخصوص این‌گونه کارها فروخته می‌شوند. آنان در آنجا مجبورند به خاطر پرداخت هزینه‌های سفرشان برای مالک جدیدشان کار کرده و دلار به دست آورند.
به گفته کارشناسان، آمریکا جزو سه کشور اولی است که به عنوان مقصد قاچاقچیان زنان به شمار می‌رود. در آمریکا معمولا قاچاقچیان در کالیفرنیا، نیویورک، تگزاس و لاس‌وگاس بازار خود را دایر می‌کنند.
در خارج از مرزهای آمریکا، استخدام‌کننندگان و اربابان این بردگان معمولا زن هستند. آنان در کلوپ‌ها، بارها، کالج‌ها، استخر و رستوران‌ها قربانی خود را پیدا می‌کنند و با بررسی درخواست‌های کار در اینترنت و روزنامه‌ها، زنان جوان مناسب را شناسایی کرده، با پیشنهاد کارهای تقلبی همچون گارسون، مدل یا مهماندار در آمریکا، آنها را هدف قرار می‌دهند. آنان را با پرواز به «کاناوایا»ی مکزیک می‌برند و پیاده یا با ماشین آنان را به کالیفرنیا می‌رسانند. البته معمولا عبور از مرزها (هوایی، دریایی، زمینی)، با استفاده از پاسپورت‌های جعلی و ویزاهای دانشجویی یا توریستی تهیه شده توسط قاچاقچیان برای آنها راحت است، چراکه زنان در آن زمان نمی‌دانند فریب می‌خورند.
این زنان پس از کالیفرنیا به لوس‌آنجلس یا سانفرانسیسکو برده می‌شوند و در آنجا در خانه یا اتاقی زندانی شده و مجبور به ارایه خدمات به بیش از ده مرد در روز می‌شوند و تازه می‌فهمند چه بلایی بر سرشان آمده است.
اما قاچاقچیان زنان که به دام قانون می‌افتند، به ندرت به قاچاق انسان برای بردگی زنان محکوم می‌شوند. این تنها یک بازی خسته‌کننده موش و گربه برای مقامات فدرال و مقامات قضائی است که حدود یک سال را صرف تحت نظر قرار دادن یک شبکه می‌کنند و سپس هیچ کدام از زن‌ها حاضر به شهادت نمی‌شوند.
زن‌ها معمولا از قاچاقچیان خود بسیار بیشتر از پلیس می‌ترسند و دلایل منطقی نیز برای این کار دارند، چراکه آنانی که شهادت داده‌اند، معمولا قربانی یک اسیدپاشی شده، یا ناپدید شده‌اند و یا برای خانواده‌هایشان در کشورشان مشکلات زیادی پیش آمده است.