گروهی از کودکان مشغول بازی بودند. ناگهان با دیدن پیامبر(صلوات الله علیه وآله) که به مسجد می رفت، دست از بازی کشیدند وبه سوی حضرت دویدند واطرافش را گرفتند. آنها دیده بودند پیامبراکرم(صلوات الله علیه وآله)، حسن وحسین (علیهم السلام) را به دوش خود می گیرد و با آنها بازی می کند. به این امید، هریک دامن پیامبر را گرفته، می گفتند: « شترمن باش»!
پیامبر می خواست هرچه زودتر خود را برای نماز جماعت به مسجد برساند، امّا دوست نداشت دل پاک کودکان را برنجاند. بلال در جستجوی پیامبر از مسجد بیرون آمد، وقتی جریان را فهمید خواست بچه ها را تنبیه کند تا پیامبر را رها کنند. آن حضرت وقتی متوجه منظور بلال شد، به او فرمود: « تنگ شدن وقت نماز برای من از این که بخواهم بچه ها را برنجانم بهتر است.»
پیامبر از بلال خواست برود واز منزل چیزی برای کودکان بیاورد.بلال رفت وبا چند دانه گردو برگشت. پیامبر(صلوات الله علیه وآله) گردوها رابین بچه هاتقسیم کرد، وآنها راضی وخوشحال به بازی خودشان مشغول شدند.
بیان:
توجه به نیاز و خواسته های کودک از اصول اولیه تربیت است. آسان ترین وپسندیده ترین راه، راضی کردن کودکان و همان روش متواضعانه پیامبر است که علاوه بر تامین نیاز کودک، به آنها نوعی شخصیت نیز می بخشد.
--------------------
نفایس الاخبار،ص 286
مطالب مرتبط
سهشنبه 10 تیرماه سال 1393 ساعت 05:55 ب.ظ